ฝึกฝนเดินลำพังถ้าเกิดไม่มีใครจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[dsmol19]

กำแน่นเท่าใดก็สู ญ เ สี ย มากแค่นั้น

ราว การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ร่วงออกจากมือมากเท่านั้นที่ควรจะ

ถนอมควรรู้ถนอม เพราะเหตุว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นอาจเป็นสิ่งที่มีค่าที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด รวมทั้งเสียใจที่สุดก็เป็นได้เมื่อใด ที่รู้สึกสิ้นหวังถ้าหากอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเหอะแม้กระนั้นเมื่อร้องจนหนำใจแล้ว ก็ต้องลุกขึ้นยืนยืด อีกทีให้ได้

ความซาบซึ้งชดเชยความผูกพันไม่ได้

ใครก็ตาม เพื่อนฝูงหรือคนแ ปลกหน้าคุณจำต้องศึกษาที่จะยิ้ม หากแม้ในใจจะร่ำไห้สะอื้น

สักแค่ไหนเพราะเหตุว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ จึงอย่ า ไปคาดหวังว่าจะมีใครดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขหากใครสักคนไร้ค่าพอเพียงให้ท่านถนอม ก็จำเป็นต้องฝึกปล่อย

ฝึกหัดวาง ฝึกหัดทิ้ง

อย่ า เลือกคบคนที่รูปพรรณสัณฐาน

ควรทำความเข้าใจที่จะยกย่องคนที่ความรู้ความเข้าใจ และถ้าหากคุณรู้สึกว่าตนเองสู้ผู้อื่นเขาไม่ได้อย่ า

ได้รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ เนื่องจากคุณ ก็เป็นคนธรรมดาเสมือนบุคคลอื่นทั่วๆไป

บิดามารดาเป็นผู้ที่รักรวมทั้งห่วงใยต่อคุณสูงที่สุด

อย่ า นึกถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า คิดว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่เสมอเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของพ่อแม่แต่ไม่สงส ารบิดามารดาหรอ ที่มีลูกไม่ทราบโตสักที

ไม่มีอะไรอย่างเดิม

เพราะทุกสิ่งเปลี่ยนไปทุกเมื่อทุกนาที อย่ า เอาขั้นตอนการเก่าๆมาแก้ปัญหา คนสองคน

รักกันบางทีอาจไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา อย่ า มัวแต่เพ้อพร่ำ อย่ า เอาแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกันมากยิ่งกว่าเดิม

วิถีทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ควรทำความเข้าใจที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่ผู้อื่นมิได้สนใจคุณดังเดิม ก็ไม่ต้องเศร้าใจ

ด้วยเหตุว่าทุกคนต่างมีทางของชีวิตที่ต้องเ ดินเหมือนกัน ไม่มีผู้ใดเดินเคียงคู่คุณไปจนกระทั่ง

จุดหมายปลายทาง อย่ า ให้ผู้ใดคนใดคนหนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง เปลี่ยนเป็นทั้งสิ้นใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของมนุษย์ เกิดขึ้นจากการเกลียดที่จะอยู่เพียงลำพัง
อยู่คนเดียว
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/
คำค้นหา : พึ่งพาตัวเอง